1) Mehmet Semih Gemalmaz-Haydar Burak Gemalmaz, Ulusalüstü İnsan Hakları Standartları Işığında Türkiye’de Bilgi Edinme, Düşünce-İfade ve İletişim Mevzuatı, Yazıhane Yayınları, İstanbul, 2004, sf:221-225.
2) Bu konuda ayrıntılı bilgi için bkz. Gemalmaz-Gemalmaz, a.g.e, sf:205-218.
3) Anayasa ve insan hakları hukukunda buna hakkın uygulanabilirliği veya hakkın kapsamı denilmektedir. Kapsam dışı talepler/ifadeler güvenceden yararlanamaz.
4) Bkz. H. Burak Gemalmaz, Von Hannover v. Germany, App. No.59320/00, Judgment of 24 June 2004, Türkçe çevirisi ve değerlendirilmesi için bkz. Özel Yaşam, Medya ve Ceza Hukuku, Yayına Hazırlayan Yener Ünver, Seçkin Yay., Ankara, 2007, sf:171-199.
5) Von Hannover v. Germany (No.2), App. No.40660/08 and 60641/08, Judgment of 7 February 2012.
6) Craxi v. Italy (No.2), App.No.25337/94, Judgment of 17 July 2003; Cemalettin Canlı v. Turkey, App. No. 22427/04, Judgment of 18 November 2008.
7) Bu konuda ayrıntılı bilgi için bkz. Gemalmaz-Gemalmaz, a.g.e., sf:189-192, 214.
8) AİHM’in başka Devletlere karşı bu konuda verdiği çok sayıda karar bulunmaktadır. Türkiye’ye karşı ulusal bir gazetenin açtığı davada da karar aşamasına gelinmiştir.
9) Nitekim ifade-basın özgürlüğü alanındaki sorunların büyük çoğunluğu yargı organlarının genel yaklaşımları ile somut davalardaki değerlendirmelerinden kaynaklanmaktadır. Türk yargısının ifade-basın özgürlüğünü sınırlayan kararları AİHM tarafından Madde 10 ihlali olarak değerlendirilmektedir. Güncel örnek olarak Ürper, Turgay, Gözel ve Özer (Terörle Mücadele Kanunu), Dink, Akçam (Ceza Kanunu), Tuşalp (Medeni Kanun) kararları verilebilir.
